Krzysztof Kwiatkowski
Minister Sprawiedliwości
Warszawa
I. Postępująca marginalizacja organizacji związkowej w kształtowaniu warunków służby, poprzez łamanie podstawowych praw związkowych wynikających z ustawy o związkach zawodowych, tj. prawa do informacji – przejawiająca się m.in. brakiem udziału działaczy związkowych w odprawach służbowych, powoduje pomijanie związku zawodowego jako ciała opiniotwórczego i doradczego.Tym bardziej bulwersuje nas fakt, że coraz częściej jako czynniki z głosem doradczym i opiniodawczym ustanawia się osoby oraz organizacje, bez odpowiedniego umocowania w ustawach i braku reprezentatywności.
II. Utrudnianie realizacji opiniodawczych uprawnień związku poprzez przekazywanie do opiniowania projektów aktów wykonawczych do nowej ustawy o Służbie Więziennej z opóĽnieniem lub z bardzo krótkim terminem do przedstawienia opinii, powoduje to ogromne trudności z merytoryczną i rzeczową ich oceną przez partnera społecznego. Jest to zjawisko niepokojące, gdyż związek zawodowy stwierdza, że niektóre zapisy w projektach rozporządzeń stoją w sprzeczności z Ustawą o Służbie Więziennej, a istnieje uzasadniona obawa, że uwagi związku nie zostaną wzięte pod uwagę.
III. Nie dziwi już nas pomijanie udziału partnera społecznego w opracowaniu zasad i kryteriów przyznawania nagród funkcjonariuszom SW, ale nie do przyjęcia jest brak poinformowania związku zawodowego o tych zasadach i kryteriach wypracowanych przez stronę służbową, która zmienia system nagradzania z motywacyjnego na rozdawniczy, rodzący frustrację i niezadowolenie wśród kadry podstawowej naszej formacji.
IV. Unikanie rozwiązywania sytuacji konfliktowych w jednostkach organizacyjnych więziennictwa, zgłaszanych przez NSZZ FiPW może powodować wzrost napięcia oraz eskalację procesów sądowych z udziałem pokrzywdzonych funkcjonariuszy.
V. Obecne zmiany w strukturze Służby Więziennej były omawiane z organizacją związkową bez prezentacji jakichkolwiek pisemnych założeń, do których można byłoby odnieść się w sposób konkretny. Zapominając, że zmiany warunków pracy powinny być konsultowane ze związkami.
VI. W związku z tym, że w ostatnim czasie samobójstwa osób przebywających w jednostkach penitencjarnych były powodem dymisji i odejść osób kierujących resortem, temat samobójstw stał się wiodącym problemem w organizowaniu codziennego toku służby. Tworzy się biurokratycznie rozbudowane procedury i programy. Z wypowiedzi osób odpowiedzialnych za organizację naszej służby wynika, że nie dopuszczają one faktu, że samobójstwa są zjawiskiem społecznym o wyższym wskaĽniku w warunkach wolnościowych. Ponadto niepokojąca wydaje się zapowiedĽ oceny tych zjawisk na podstawie przesłanek nieformalnych – co wydaje się być działaniem nieprawnym.
VII. Służba Więzienna posiada określone cele swojego działania w ustawie pragmatycznej, jednak nieformalna zmiana priorytetów (tj. akcent na samobójstwa i ograniczenie skargowości wśród skazanych) doprowadziła do aksjologicznego chaosu w podejściu do obowiązków służbowych. Przewartościowanie to oparte jest głównie na tym, że:
na fakt, że przeciętny funkcjonariusz służby więziennej absolutną, większość czasu poświęca na pracę z wszelkiej maści dokumentami.
Wydaje się, że troska o podmioty naszych działań jakimi są: społeczeństwo oraz osoby pozbawione wolności schodzi na plan dalszy.
¦rodowisko, które reprezentujemy na podstawie przepisów prawa, coraz bardziej utwierdza się w przekonaniu, że nie jest brane pod uwagę jako czynnik realizujący szczytne cele społeczne, lecz jako formacja przed, którą stawia się zadania doraĽne w zależności od osobistych poglądów osób kierujących służbą.